The elderly are left on the mountain to die – ผู้สูงอายุถูกทิ้งให้ตายบนภูเขา

“The Ballad of Narayama” เป็นภาพยนตร์ญี่ปุ่นเรื่องความงามและเล่ห์เหลี่ยมที่สง่างาม เล่าเรื่องความโหดร้ายที่น่าตกใจ ช่างเป็นช่องว่างระหว่างต้นกำเนิดในสไตล์คาบูกิกับเรื่องของความอดอยากในหมู่บ้านบนภูเขา! หมู่บ้านบังคับใช้ประเพณีการแบกผู้ที่มีอายุ 70 ​​ปีขึ้นไปบนภูเขาและทิ้งพวกเขาไว้ที่นั่นเพื่อตายจากการสัมผัส

ภาพยนตร์ปี 1958 ของ Keisuke Kinoshita บอกเล่าเรื่องราวด้วยกลอุบายอย่างรอบคอบ โดยใช้ฉากที่วิจิตรบรรจงพร้อมทางเดินข้างลำธารที่เดือดปุด ๆ ภาพวาดเคลือบด้านสำหรับฉากหลัง หมอกในยามเย็นและแสงที่ทำให้ฉากหลังเป็นสีดำในช่วงเวลาที่น่าทึ่งแล้วทำให้ดูสมจริง แสงสว่างอีกครั้ง

ภายนอกบางส่วนใช้พื้นหน้าสีดำและท้องฟ้าสีเลือดแดง คนอื่นใช้สีเทาและบลูส์ เช่นเดียวกับในโรงละครคาบูกิ มีผู้บรรยายในชุดดำบอกเราว่าเกิดอะไรขึ้น อุบายนี้สนับสนุนเรื่องราวที่มีอารมณ์ดี คินุโยะ ทานากะ รับบท โอริน หญิงม่ายวัย 70 ปีที่ลาออกเมื่อต้องเผชิญกับชะตากรรมตามประเพณีของเธอ ตรงกันข้ามกับพฤติกรรมของมาตะ (เซจิ มิยากุจิ)

เพื่อนบ้านของเธอ ซึ่งประท้วงอย่างรุนแรงต่อโชคชะตาของเขา ทัศนคติของครอบครัวของพวกเขาก็ถูกต่อต้านเช่นเดียวกัน ในขณะที่ลูกชายของโอริน ทัตสึเฮ (เทอิจิ ทาคาฮาชิ) รักแม่ของเขาและไม่มีความปรารถนาที่จะอุ้มเธอขึ้นไปบนภูเขา ครอบครัวของมาตะได้ตัดอาหารของเขาออกไปแล้ว และเขาเดินเตร่ไปในหมู่บ้านในฐานะคนเก็บขยะที่สิ้นหวัง โอรินเชิญเขาเข้ามาและยื่นข้าวหนึ่งชามให้เขากินอย่างหิวโหย

ตรงกันข้ามกับการลาออกของเธอและลูกชายของเธอไม่เต็มใจที่จะดำเนินการตามประโยคของเธอ Kesakichi หลานชายที่เลวทรามของ Orin (Danshi Ichikawa) แทบรอไม่ไหวที่จะให้เสร็จกับหญิงชราและเริ่มร้องเพลงล้อเลียนความจริงที่ว่าเธออายุ 70 ​​​​ปี ฟันแท้ทั้ง 33 ซี่ของเธอ

เรื่องนี้ถูกยึดครองโดยชาวบ้าน ซึ่งแสดงเป็นคอรัสพยาบาท เพลงของพวกเขาบ่งบอกว่าเธอรักษาฟันของเธอไว้เพราะข้อตกลงกับปีศาจ ด้วยความกระตือรือร้นที่จะรับโทษของเธอ โอรินจึงกัดหินอย่างแรง และเมื่อพวกเขาเห็นเธออีกครั้ง ปากของเธอก็เผยให้เห็นตอไม้ที่เปื้อนเลือด

ภาพที่รุนแรงนี้แตกต่างกับวิธีการสร้างภาพยนตร์เกี่ยวกับเพลงและการเต้นรำ แม้ว่าจะนำเสนอในรูปแบบคาบูกิ แต่ก็ไม่ได้อิงจากการเล่นคาบุกิจริง ๆ แต่มาจากนวนิยาย ฉันเชื่อว่าคิโนชิตะถูกต้องในการนำเสนอเรื่องราวของเขาในลักษณะที่มีสไตล์นี้ แบบฟอร์มของเขาทำให้มันกลายเป็นนิทานมากกว่าการบรรยาย และทำให้ทนได้มากกว่า

ฉากและฉากหลังของเขาสะท้อนให้เห็นถึงฤดูกาลที่เขาเปลี่ยนไปด้วยความงามอันเขียวชอุ่ม: ฤดูใบไม้ผลิ ฤดูร้อน ใบไม้สีแดงของฤดูใบไม้ร่วง จากนั้นหิมะที่หนาวเย็นบนเนินเขาของนารายามะ บนยอดเขา นกแบล็กเบิร์ดเกาะอยู่บนผาหิมะในขณะที่กล้องใช้การเคลื่อนไหวด้านข้างเพื่อกวาดผ่านภูมิประเทศที่รกร้าง

สุดท้ายฝากแม่ของเขาไว้ในที่ว่างบนภูเขา Tatsuhei ทักทายหิมะด้วยความโล่งอก: เธอจะหยุดเร็วขึ้น เรื่องนี้เขาร้องได้คนเดียวเท่านั้น เพราะการเดินทางขึ้นเขานั้นมีกฎอยู่ 3 ประการ คือ (1) ห้ามพูดหลังจากเริ่มนารายามะ; (2) ให้แน่ใจว่าไม่มีใครเห็นคุณจากไปในตอนเช้า (3) อย่าหันหลังกลับ การยึดมั่นของเขาตรงกันข้ามกับการผจญภัยของมาตาเพื่อนบ้านที่น่าเกรงขามซึ่งปรากฏตัวขึ้นหลังจากถูกมัดศีรษะและเท้า ลูกชายของเขาลากการประท้วง (“อย่าทำเช่นนี้!”)

ความดีและการลาออกของโอรินเป็นหัวใจสำคัญของเรื่อง

โดยเฉพาะ สังเกตว่าเธอยินดีต้อนรับ Tama (Yuko Mochizuki) แม่หม้ายวัย 40 ปีที่เธอตัดสินใจว่าจะเป็นภรรยาใหม่ในอุดมคติของลูกชายพ่อหม้ายของเธอ เป็นที่รู้จักจากความสามารถของเธอในการจับปลาเทราท์เมื่อไม่มีใครทำได้

เธอพาทามะผ่านป่าในคืนที่มีหมอกหนา และเผยให้เห็นสถานที่ลับใต้ก้อนหินในลำธารที่มีปลาเทราต์อยู่เสมอ ความลับนี้ไม่เคยเปิดเผยกับลูกสะใภ้คนแรกของเธอ เธออยากตายก่อนที่หลานคนแรกจะมาถึงด้วยซ้ำ เธอต้องการกำจัดหมู่บ้านจากปากที่หิวโหย

บางคนจะพบว่าพฤติกรรมของโอรินแปลกไป ดังนั้นจึงเป็น บางที ในช่วงหลายปีหลังสงครามโลกครั้งที่สอง เธอตั้งใจที่จะยกย่องความสามารถของญี่ปุ่นในการนำเสนอการยอมรับเมื่อเผชิญกับความน่าสะพรึงกลัว คุณสามารถแนบชุดของความคล้ายคลึงใด ๆ กับอุปมาของคิโนชิเตะและทำให้มันใช้ได้ แต่นั่นก็ดูจะเหมาะสม

Keisuke Kinoshita (1912-1998) เป็นรุ่นเดียวกับ Akira Kurosawa โดยกล่าวว่าความคิดผุดขึ้นอย่างรวดเร็วในจิตใจ เขาจึงย้ายระหว่างช่วงเวลาและแนวเพลง และสร้างภาพยนตร์ 42 เรื่องในช่วง 23 ปีแรกของอาชีพการงาน เขาสนใจภาพยนตร์ในทันที

ภาพยนตร์เรื่องหนึ่งถ่ายทำในบ้านเกิดของเขาตอนที่เขาอยู่ในโรงเรียนมัธยมและเขาหนีไปที่สตูดิโอในเกียวโต ครอบครัวของเขาทำให้เขากลับบ้าน แต่ต่อมาก็เลิกต่อต้านแผนอาชีพของเขา หากไม่มีการศึกษาระดับวิทยาลัย เขาเริ่มต้นอย่างถ่อมตนในฐานะช่างภาพฉาก และทำงานต่อไปโดยส่งบทภาพยนตร์ทีละเรื่องให้หัวหน้าสตูดิโอ

เขาสร้างละคร ละครเพลง ระทึกขวัญ ละครเพลง อะไรก็ได้ แต่เขาไม่เคยทำหนังเรื่องอื่นอย่าง “The Ballad of Narayama” ในแง่ของความเป็นจริงของมันการวางเคียงกันของโชคชะตาและศิลปะ มันทิ้งความประทับใจที่ลบไม่ออก ทามะ เจ้าสาวคนที่สองของทัตสึเฮบอกเขาว่า “เมื่อเราอายุ 70 ปี เราจะขึ้นไปบนนารายามะด้วยกัน”

“The Ballad of Narayama” เป็นดีวีดีชุดใหม่ใน Criterion Collection ขอขอบคุณ Wikipedia สำหรับงานวิจัยบางส่วนในบทความนี้

 

ติดตามบทความ / ข่าวสารเพิ่มเติม ได้ที่ : capricelimoges.com